Vlaanderen kenmerkt zich als een versnipperd landschap. Steden en dorpen, steenwegen en lintbebouwing hebben zich als een mozaiëk in het landschap neergelegd. Open ruimte wordt schaars, waardevolle natuur wordt stilaan opgepeuzeld. Ruimtelijke spreiding betekent bovendien een hoge kost, denk maar aan mobiliteitsproblemen, energiekosten, postbedeling, afvalophaling, verlichting en andere nutsvoorzieningen. Stilaan groeit het besef dat de Vlaming anders moet gaan wonen. Dichter bij elkaar om zo efficiënter om te springen met de schaarse ruimte die Vlaanderen ons nog biedt.

Langs de Ring van Herentals, op de rand van het stedelijk weefsel wordt een nieuwbouwproject gerealiseerd. Twee rijwoningen en een zonevreemd agrarisch perceel hadden hun functie verloren. POLO Architects grijpt de kans om deze 'verloren' ruimte te transformeren naar een groene en levendige woonomgeving.

beelden: POLO Architects

Het klassieke Vlaamse en voorbijgestreefde verkavelingspatroon wordt afgelost door het concept van verdichting. De evolutie van het individuele wonen naar een collectieve, dense variant biedt niet enkel antwoord op de schaarse ruimte of de gepeperde maatschappelijk vergelding, maar stelt ons ook in staat om fundamenteel in te zetten op een kwalitatieve openbare ruimte. De verweving van (fiets)paden en pleinen, van grasveld en bos is een versterking voor de context van de stad Herentals, niet de zoveelste private toe-eigening.